BĞEJIM YEH’OAPSERE KOLEJIR
Woşögume ya thamate beğejım
Yiph’ate bete yiatığ zı melır.
Kolejım mı h’uğer yiĺeğuğ.
Kolejım yiyinığe zı agu şizı neha h’uştığep şhaç’em
Nıbes’’ağemç’e bğejım yixe keneştığep.
Seri zımelı sıph’eteşt yiuy nığe yirişiy
Melı arh’oğum yişhağı kışébıbeç’ı féjağ.
Yenaha şöaşü`ew, yenaha daxe zı melır xişıç’ığ,
Kurmenıph’em yequnew, Thame yaje aşü`ığem diştew,
Kolejır yepĺıkesi yezeşıştığep:
— Wo xetıxeme wap’uğ yiogorem guşıem féjiy moreşte, yioağ;
Mır sıdı fede lı, mır sıdı fede dağe, mı ç’er sıde çe dex sıdexaşer?
Kaquy tizeş`iğe kequhaqoxeme tızedeğaqu`
Yiuy, psınç’ew yiph’etenew teĺedağ,
Melım h’uğer yimış`ew ğog’ı féjağ.
Mı mübarek haywanır
Koaye cadem neha woteğo kıéç’ığiy.
Ar yimıko zı şö belaha yie kıéç’ığiy;
yiśıxer wut’ırğujığew zebleźıjığew;
Haje Nuhu yijaç’em nahıç’iy.
Tetiyem yiĺebjanexer mı śıxeme yaĺeh’ağ.
Yaxepxışüjıme yaxexıj.
Thamıç’em jı kımışejışöw apıç’ıne yepeşüşü bete,
Melah’or keqoağ,
Kolejır yiwubıti h’erım yirıźağ.
Yirecegux yiuy yiç’aleme yaritığ.
Yi feşöaşer zımış`ejırem yiwujırer mırı;
Wo quy feşxışüştır şxı.
Lafonten
Jean de La Fontaine
KARTALA ÖZENEN KARGA
Göklerin kralı kartal
Kaptığı gibi kaldırmış bir koyunu.
Karga görmüş bunu, bitmiş.
Boyu bir karıştır ama karganın,
Kartaldan aşağı kalmaz oburlukta.
Tutturmuş ben de koyun kaldıracağım diye
Başlamış sürünün üstünde dönmeye.
En besili, en güzel koyunu seçmiş,
Tam bir kurbanlık, tanrıların ağzına layık,
Bakmaya doyamıyormuş karga:
— Seni kimler büyüttü böyle, demiş;
Bu ne et, bu ne yağ, bu ne kuyruk güzelim?
Gel seninle gezmelere gidelim,
Demiş ve birden saldırmış,
Şaşkınlıktan meleyen koyuna.
Meğer mübarek hayvan
Koca peynirden daha ağırmış.
Üstelik bir belalı postu da varmış;
Kıvrım kıvrım, bin bir büklüm;
Nuh Baha ın sakalı hak getire.
Bizimkinin pençeleri dolaşmış . mı yünlere,
Kurtarabilirsen kurtar.
Zavallı uğraşırken nefes nefese,
Çoban gelmiş,
Yakalamış kargayı atmış kafese.
Çocuklarına vermiş oynasınlar diye.
Boyuna bakmayanın sonu budur;
Sen de git yiyebileceğin haltı ye.
Jean de La Fontaine
